یک قدم آمدی با من فقط، یادت هست؟!

من در لحظه لحظه ی همان یک قدم مانده ام...

حیران و مبهوت...

تمام لحظه هایم را در همان یک قدم سپری می کنم!

همان یک قدم...

من از همان یک قدم کنار تو، عمری پیش افتادم!

اینجا تمام ثانیه ها از تو پر شده است.

انگیزه هایم سامان گرفته اند...!

قدم هایم از سستی رهایی یافته اند، محکم شده اند...

آموخته ام گرچه تلخ ولی آموخته ام...

اینجا با همان یک قدم همه چیز سامان گرفته...

یک عمر سامان گرفته...

یک عمر حراج شده، یک عمر بی حاصل!

حاصل یافته...

همه چیز سامان گرفته...

جز دل تنگ من... برای تو...

بی سامان توأم، ای عزیزتر از جان عزیز...

اینجا تمام بی حاصلی ها و خستگی ها، تمام نا توانی ها،

در همراهی همان یک قدم مُردند...

شاخه های خشکیده ام، همه به بَر نشسته اند...

همه میوه و ثمر داده اند، تمام استعدادهایم...

با همراهیِ همان یک قدم...

همان چند لحظه برایم شده عمری، تمام عمرم...

گرچه تمام آن ها را بغض دوریت پر کرده

پاهایم خشکیده، هنوز در همان لحظه ای که کنارم بودی...

چشمانم گرم و نمناک هر لحظه پی آب و جاروب دیده هاست...

برای دیدارت...

دلم بی تابی می کند مدام، برای گرفتن بهترین آرزوها برای تو...

مدام بی تابم نکند لبخندت خشک شود...

من هنوز در همان یک قدم کنار تو مانده ام...

در همان یک قدم...

دارم می دَوَم... ببین...

در همان یک آن و یک قدم...

بعون الله الملک الأعلی                               بنت العبرة