مگر این روزگار، روزگار اصحاب فرعون و ثمود است!

مگر روزگار اصحاب اخدود است!
بأیِّ ذَنبٍ قُتِلَت؟!
به کدامین گناه و خطا باید به آتش کشیده شوند؟!
با شمایم! همانهایی که از ایمان مومنین در هراس و کابوسید.

لرزه ای که بر اندامتان افتاده را ثبوتی جز مرگ و هلاکت نیست!
شما ای از تبار اخدودیان و نمرودیان،«مُوتُوا بِغَیظِکُم» بمیرید در غضبتان؛
بمیرید ای فرعونیان به حکم فرمان الهی به عذابی که وعده داده شده اید؛
در کتابی که شکی در آن نیست.
آری این زمان نه زمان مشرکان مکه است و نه زمانی پیشتر از آن، که روزگار تمدن و حقوق بشر است!
(به ادعای خودشان)
روزگاری است که شیطان و ایادی اش، هر چه در چنته داشته اند، خرج کرده اند؛
اما هنوز مرهمی برای درد بی دردمان خود(نابودی حق) نیافته اند.

چراکه نمی فهمند «جاء الحق و زهق الباطل»
حق نه این است که من باشم و هزاران هزار مثل من که تو با به خاک و خون و آتش کشیدنش نابودش کنی!
اینان حق را مثل باطل خود شناخته اند که گمان می کنند از بین رفتنی است!
و تنها هر از چند گاهی در میدانی نابرابر دست به کشتاری عظیم از مسلمانان می زنند و گمان می کنند قدری از حق را کشته اند.
چه گمان احمقانه ی مضحکی!
...
شما با دست خود آیه آیه ی قرآن حق را تفسیر می کنید؛
تا ما تماشا کنیم نابودیتان را
و صبر کنیم و دعا، تا برسد روزی که تحققش تخلف ناپذیر است و دیر نیست!
دور نیست وعده حقِ:
«وَ نُرِیدُ أن نَمُنَّ عَلَی الَّذِین استُضعِِفُوا فِی الأرض وَ نَجعَلَهُم أئمَةً وَ نَجعَلَهُمُ الوَرِثِین.»

هو الملک الحق المبین                                بنت العبرة